Fernk Üzümü
Frenküzümü en iyi şekilde mutedil iklimlerde yetişir. Fazla rutübetli ve fazla kuru toprakları sevmez. ilkbaharda erken uyandıkları için, dikimi sonbaharda yapmak iyi netice verir. Bahçe ziraatında frenküzümü, 1,20×1,40 m aralık ve mesafeyle dikilmelidir. Budanmayan frenk üzümleri iyi mahsul vermezler. Onun için yaşlı dalları budanır. Genç sürgünleri yerlerinde bırakarak iyi bir aralama yapmak gerekir. Köklerden süren piçleri kesip atmalı, ortada olanlarından bir veya iki tanesini bırakmalıdır. Bırakılan bu sürgünler fidanı gençleştirir.
Başlıca dört çeşit tanınmış frenküzümü vardır 1 Küçük kırmızı frenküzümü, 2 Büyük kırmızı frenküzümü, 3 Siyah frenküzümü, 4 Sarı frenküzümü. Bunlardan en makbulü büyük taneli kırmızı frenküzümüdür. Bu üzüm çeşidi tesirlidir ve suyu çoktur. Şurup yapmaya elverişlidir. Frenküzümlerini iyice olgunlaştırdıktan sonra toplamalıdır.
Kullanıldığı yerler Frenküzümü meyvelerinden şurup imal edilir. Ahududu ile frenküzümünden karışık olarak yapılan pelte çok güzel olur. Frenküzümünden marmelat ve konserve de yapılır. Türkiyede frenküzümlerinin tabii olarak yetişen birçok türleri mevcuttur.
Meyveleri için bahçelerde yetiştirilen örnekleri de vardır. Alp frenküzümü Karadeniz sahillerinde Siyah meyveli frenküzümü Muş vilayeti dolaylarında Doğu Karadeniz frenküzümü Doğu veOrta Anadoluda Kafkas frenküzümü Rize dolaylarında tabii olarak bulunur. Kırmızı meyveli frenk ile bektaşiüzümüyse, kültüre alınmış bitkilerdir.