Cemre Nedir? Baharın başlamasına yakın, ilkin havada, sonra suda, en sonra da toprakta, altışar gün ara ile meydana geldiği kabul edilen sıcaklık yükselişi. 19-20 şubat ta birinci cemre havaya, 26 – 27 Şubatta ikinci cemre suya, 5-6 Martta üçüncü cemre, toprağa düşer. Böylece bu tarihlerde ilkin havanın, sonra suyun, en sonra toprağın ısındığı kabul edilirdi.
Cemre düşmesi tabirine, çeşitli söylentiler karışmaktadır. Bunlardan birine göre, göçebe Araplar, birbiri içine girme üç ağıl yaparlar, bunlardan birine büyük baş hayvanları, ortadakine küçükbaş hayvanları koyarlar, en iç bölümünde de kendileri otururlarmış. Kışın üç bölümde ayrı ayrı ateş yakarlar ve havaların ısınmasına göre, dıştan içe doğru ateşleri söndürürlermiş. Buna da cemre düşmesi adını verirlermiş.
Cemre Nedir? Cemre Ne Demek?
Cemre, İlkbahar başlangıcında yedişer gün arayla; önce havada sonra su ve toprakta oluştuğu sanılan sıcaklık artışı. Arapça olan sözcük kor durumunda ateş anlamına gelir. Mina Vadisi’nde Arafat’tan gelecek taşlarla oluşan yığınlara da “cemre” adı verilir.
Türk ve Altay halk kültüründe ve mitolojisinde İmre (İmere veya Emire) adı verilen cinin neden olduğuna inanılır. İlkbaharda görünüp titrek ışıklar saçarak göğe yükselir. Sonra buzların üzerine düşerek onları eritir. Oradan da yere girer. Bundan sonra ısınmış topraktan buhar yükselir. Emire baharın gelişini temsil eder. Bulgarlarda Zemire olarak yer alır. Anadolu Türkçesindeki Arapçadan gelme Cemre sözcüğünün aslında bu adın benzetme yoluyla değişmiş hali olduğu söylenebilir. İlk cemre 20 Şubatta havaya ve yedişer gün arayla da toprağa ve suya düşer. Zemre ise Kumuk Türkçesinde nem, buhar gibi anlamlara gelir. Tasavvuftaki kor ve ateş kavramlarının mecazi anlamları vardır. Temizlenmeyi ve yeniden doğuşu temsil eden ateş aşk kavramının yakıcılığıyla da yakından ilgilidir.
Türkiye ve Azerbaycan Türklerinin yaratılışla ilgili eski inançlarından kaynaklanan ve Nevruz Bayramından önce, yılın son Çarşamba gününde yapılan “boz ayın dört çarşambası”, uygulamasını ifade eden “Cemle” sözcüğü de “Cemre” ile aynı kelimedir. Buradaki “Cemle” de köken olarak “İmir, İmere, Emire” sözcükleriyle bağlantılıdır. Celal Beydili’ne göre; bazı sözlüklerde gösterildiği gibi, Arap dilinden geldiğini söylemek doğru değildir.